Aan alle Eckart leerlingen.


Veel van jullie hebben we al persoonlijk kunnen laten weten hoezeer wij
gesteund worden door alle aandacht die jullie voor Ted hebben. Maar we 
willen dat graag aan jullie allemaal laten weten, vandaar dit briefje in 
de Info.



We zijn erg onder de indruk hoe mensen van jullie leeftijd in staat zijn 
gebleken met zo'n drama om te gaan. Hoe jullie elkaar opvangen en 
helpen, maar ook ons.

Het begon al op vrijdagmorgen met de "stille tocht". Voor ons een heel 
goed moment om na zo'n afschuwelijke nacht zoveel vrienden van Ted te 
zien en meteen te merken hoeveel mensen van Ted hielden en met ons 
meeleven.

In de dagen erna kwamen veel van jullie bij ons thuis om van Ted 
afscheid te nemen. Ook daar hebben we heel fijne herinneringen aan, voor 
zover dat niet in strijd is met het grote verdriet dat we allemaal 
voelen. Maar toch, al die verhalen over een stuk van Ted's leven, waar 
wij natuurlijk lang niet alles van (mogen) weten. We hebben gemerkt dat 
we ondanks dat we zo droevig zijn, nooit lang over Ted kunnen praten 
zonder dat we moeten lachen. Er zijn gewoon veel te veel vrolijke 
herinneringen. En het is fijn om die met jullie te delen. Vandaar ook de 
website: www.ted-alfrink.net. Nu al gevuld met heel veel foto's en 
teksten. Als jullie nog iets hebben, mail het dan, of breng het even 
langs. De site moet een soort "digitaal monument" worden.



En dan nog al jullie bloemen, kaartjes, brieven, de berichten op 
internet, de condoleance boeken, het boek van V4b, de mooie woorden in 
de kerk en de grote opkomst bij de begrafenis. Niet alleen van vrienden 
en vriendinnen, maar ook van hun ouders. En ook van leerlingen die Ted 
nauwelijks kenden, maar toch meeleven.



We bedanken de leiding en de docenten van het Eckart voor de ruimte die 
ze jullie geven om de klap zo goed mogelijk te verwerken. Ondanks de 
verstoringen van de lessen moeten het voor velen leerzame weken zijn 
geweest.

En ook onszelf hebben ze geholpen. Het Eckart is een grote school, maar 
met de persoonlijkheid en individuele aandacht van een dorpsschooltje. 
Een school dus om trots op te zijn. We bedanken jullie allemaal voor de 
geweldige tijd die jullie Ted hebben gegeven op school. Zoveel 
vriendschap, zoveel plezier.



Jullie hebben vaak geschreven dat jullie hem zullen missen en nooit 
vergeten. Helaas kunnen we aan dat eerste niets veranderen, met het 
gemis moeten we allemaal op onze eigen wijze leren leven. Maar om hem 
nooit te vergeten kunnen we wel iets doen. Daarom de website, daarom het 
monument op de Europalaan. We zijn vast van plan om daar iets moois neer 
te zetten. Maar ook van zijn graf zullen we iets moois maken, waar je 
naar toe kunt gaan om dicht bij hem te zijn. Verder moeten jullie weten 
dat ons huis nog altijd open staat voor iedereen die even over Ted wil 
praten, even op zijn kamer wil zitten, of wat dan ook.

Bedankt voor alles en allemaal heel veel sterkte.



Els, Brenda en Jaap.